Inkooporganisatie Intrakoop meldt dat de kosten voor toegenomen flexwerk in de ggz sterk gestegen zijn. Tussen 2011 en 2018 stegen die kosten van € 300.000.000 naar € 600.000.000. De tekorten aan zorgpersoneel stijgen desondanks door. Stijgende tekorten en kosten in de langdurige zorg zijn ook onderwerp van een recent rapport (PGGM & Co/Het Potentieel Pakken) en columnisten die daarop reageren.
Econoom en politiek verslaggever Marike Stellinga (NRC) wijst erop dat in het rapport van ‘Het Potentieel Pakken’ de gepresenteerde oplossing voor deze problemen (vrouwen in de zorg meer uren laten werken) een vreemde omissie bevat. Stellinga:
‘…Maar helaas, het rapport maakt ook duidelijk dat het allemaal minder makkelijk is dan ‘een paar uurtjes meer per week’ klinkt. Het begint er al mee dat de groep vrouwen in de zorg die minder uren wil werken groter is dan de groep die meer wil werken; 31 procent versus 23 procent. Oeps.”
Des te interessanter zijn de voorwaarden die in het rapport te vinden zijn, waaronder de 23% vrouwen die wèl meer uren zouden willen werken. Stellinga:
‘Die laten zien dat de organisatie van de zorg anders moet, willen vrouwen meer uren maken. Bijvoorbeeld: vaak mag iemand die meer uren gaat werken, de gaten opvullen in het bestaande rooster van een team of afdeling. Zo krijgt die persoon vervolgens zelf een ‘gatenkaas’ als rooster.”
Om die vervelende gatenkaas te vermijden, kan de slimme planningstool van TONOS Care ingezet worden. Slechte, onvolledige of niet-flexibele roosters van een team of afdeling zijn vaak een gevolg van de complexiteit die bij het maken van de planning komt kijken. Het slimme algoritme van TONOS Care neemt het lastige puzzelwerk uit handen, terwijl de roosteraars hun kennis van de situatie met cliënten en medewerkers van het team optimaal kunnen inzetten. Minder gatenkaas, minder wachttijden voor cliënten en betere werklastspreiding is het gevolg.